I watched one soap opera once in television.
I never watched this type of moving picture really and it is rare for me to watch and cry with the characters inside the said box but what really put my eye for 22 years for the world of television was when I was into a great contact to a famous villain of the recently concluded soap entitled Bakekang. (These were the nights that I used to dine in Goodah before I go to work were they have this flat television near the counter) The name of the villain is Valeria played by Sheryl Cruz. I cannot question the intensity of her acting although I usually conclude at the back of my mind that it is exaggerated. Well, whatever it may be, I find her interesting to watch. Her shouts of rage and/or demonic anger will somehow will bring the viewer (and that’s me; I don’t know with some others) into full instant epileptic seizures. I am greatly amazed at how her eyes connect with that poor ugly crooked nosed ambitious slump woman named Bakekang. Imagine how you could be treated with great suffering amidst your past ambitious ways of trying to climb the ladder of richness. Oh yes, Valeria is “ambisyosa” and wicked. The thing that really worsens the situation is Bakekang herself because as a “paawa” type of protagonist in the novel flick, she is in fact like Valeria. Bakekang is also ambitious and wicked. Therefore, the clash is there. You know, a Bakekang heroine who doesn’t want to be maltreated; fights back at Valeria using her own beating way which usually made me laugh at the whole story of shouting, slapping, beating, and crying at the end.
MANSIYON:ARAW:SA SALA
(Ipopokos ng kamera ang façade ng mansiyon. Pagkatapos ay lilipat sa sa sala kung saan patakbong papasok si Bakekang upang kausapin si Valeria na kasalukuyang nakaupo sa sofa. Tatayo si Valeria. )
BAKEKANG: “Nasaan si Kristal? ILABAS MO ANG ANAK KO!”
VALERIA: “At bakit? Kailan mo siya naging anak?” (Hihipan ng sigarilyo ni Valeria ang mukha ni Bakekang. Iiwan niya ang kanyang sigarilyo sa ash tray at haharapin ang kausap.)
BAKEKANG: “Huwag mong bilugin ang utak ko Valeria. Alam ko na tinatago mo siya! Alam ko na ang lahat. Siya ang tunay kong - - -“
VALERIA: “---ang tunay mong ano BAKEKANG.”
(Ilalabas ni Valeria ang baril sa may lamesa.)
BAKEKANG: (oink)
VALERIA: “ANG TUNAY MONG ANO BAKEKANG? Sa oras na malaman ni Kristal ang lahat – sa oras na sabihin mo sa kanya ang katotohanan. Sisiguraduhin kong mabubutasan ang tagiliran niya at kailanman ay hindi mo na siya madadatnan ng buhay!”
BAKEKANG: “NAPAKAWALANG HIYA MO!”
(lalapit sana si Bakekang at sasabunutin si Valeria subalit matitigilan siya dahil papasok si Kristal.)
KRISTAL: “Ano ibig sabihin nito?”
VALERIA: “Wala anak. Ah..
(Itatago ni Valeria ang baril. Aakbayan niya si Kristal at haharap sila kay Bakekang.)
VALERIA: …meron lamang kaming hindi pagkakaindihan ni Bakekang.
BAKEKANG: “Kristal! May sasabihin ako - - -“
(Itututok ni Valeria ang baril sa likod ni Kristal. Hindi ito makikita ni Kristal. Kakausapin ni Kristal si Bakekang.)
KRISTAL: “Ano po iyon?”
BAKEKANG: “Wala. Wala.” (tutulo ang luha)
(Ngingiti si Valeria. Ipopokus ang kamera sa kanya.)
VALERIA: (Sa kanyang isipan) “At kulang pa iyon… Ngayon at nahuli ko na siya sa leeg, ayoko siyang patayin agad-agad. Sisikapin kong mararamdaman niya ang hapdi na kanyang idinulot sa akin sa mundong ito. Pipitas pitasin ko ang kanyang laman. Gagawin ko iyon ng paunti unti. Hanggang siyang sumigaw sa hapdi. Isang paghihinagpis na matagal ko nang nais marinig sa kanyang mga labi. Luluhod siya sa aking paanan. Gagapang sa putikan. Magmamakaawa. AT SINO SIYA PARA AKO’Y MAAWA? Isa lamang siyang hayop. Isang dakilang hayop na kailanman walang karapatang kaawaan ng iba. Isa lamang siyang BAKEKANG! ISANG HAYOP NA BAKEKANG!
HAHAHAHAHAHAHAHA! (mag-eecho ang tawa niya habang may kaunting luha sa kanyang kanang mata kung saan nakapokos ang kamera) #
NOTE: Pasintabi po sa totoong manunulat ng bakekang. Gawa gawa ko lang po ang nasa taas. Hehe
